Maar hoe zorg je ervoor?, dat voldoende wordt voorzien in de behoeften van ons lichaam, en dat onze niet per se strikt fysieke behoeften ook hun deel krijgen?
Allereerst: Wetenschappelijk gezien is een hunkering naar chocolade evenzeer een fysieke hunkering als een hunkering naar tomaten, wat kan worden verklaard door een gebrek aan belangrijke ingrediënten, gevonden in tomaten.
We hebben geen zin om iets te doen, die we helemaal niet nodig hebben – zelfs zwangere vrouwen, die de behoefte hebben naarmate hun kind groeit?, zand eten, moeten dit toeschrijven aan een specifieke tekortkoming in hun lichaam. Toegegeven, de voedingswaarde van zand is erg laag, maar het bevat materie, wie kan dit aan het lichaam geven, wat hij nodig heeft - daarom kan de inname van zand in een extreme fysieke situatie zeker een redelijk alternatief zijn.
Dit is precies wanneer we zin hebben om chocolade te eten, als het iets bevat, wat ons lichaam op dit moment mist.
Zo is het ook met sigaretten (die natuurlijk helemaal niet als gezond kunnen worden beschouwd vanwege hun veel te sterke negatieve effecten) - ze helpen, om een positievere en kalmere stemming in het lichaam te creëren en het eenvoudigere alternatief voor het lichaam te zijn in vergelijking met de zelfproductie van dergelijke stoffen. Rokers snakken naar een sigaret, vooral als ze gespannen zijn – omdat het hun spanning kan loslaten. Zou roken geen lichamelijke gevolgen hebben?, het zou waarschijnlijk niet het gezondheidsprobleem zijn, die het vandaag vertegenwoordigt - niemand zou waarschijnlijk naar een sigaret grijpen. Dus, hoe het is, men moet inderdaad tabak als een drug presenteren, wat zelfs het bewustzijn tot op zekere hoogte verandert - we voelden ons gespannen en opgewonden voor de sigaret en meer ontspannen en beter daarna.
Evenzo hebben we geen zin om zonder enige reden chocolade of andere lege calorieën te eten. Het zou kunnen, dat de behoefte niet kan worden verklaard door een gebrek aan voedingsstoffen in chocolade - maar er is een gebrek aan een soort, en dit willen we compenseren door te eten.
„Diabetes“, een bekende chronische ziekte, ook wel bekend als "diabetes"., vertaald betekent zoiets als "liefdesdiarree".
Het lichaam van een diabeticus kan de suiker die het zelf consumeert niet aan, omdat zijn alvleesklier geen insuline aanmaakt.
Waarom wordt deze ziekte "liefdesdiarree" genoemd?
Deze schijnbaar absurde gedachte wordt snel onthuld, als je kijkt, wat suiker en vet met het lichaam doen.
Het moet evolutionair worden uitgelegd, dat we een voorkeur hebben voor eten, de bijzonder suiker- en hoog in vet zijn - om de eenvoudige reden, omdat deze voorkeur ons zou moeten brengen tot een verhoogde inname van deze stoffen. In één wereld, waar weinig direct beschikbaar voedsel is (zoals tijdens de vroege menselijke geschiedenis) het is belangrijk, dat levende wezens ervoor zorgen, voldoende suiker en vet binnenkrijgen, zodat je lichaam in ieder geval van energie wordt voorzien, dat houdt hem op de been.
Omdat dit in het belang is van ons lichaam, dat de afgelopen decennia weinig is veranderd, we eten graag dergelijke voedingsmiddelen, die ons van suiker en vet voorzien.
Maar wat is het gevoel?, die dergelijke voedingsmiddelen in ons veroorzaken?? Het is tenslotte heel anders dan dat, wat we omschrijven als "hunkering" naar een bepaald voedsel.
Veel mensen, die met hun suiker- en moeite hebben met het opnemen van vet, beschrijven, dat ze zich "veilig" voelen., wanneer ze deze voedingsmiddelen eten. Je lichaam geeft je het gevoel, dat ze veilig zijn, wanneer ze genoeg van deze voedingsmiddelen beschikbaar hebben en ze absorberen - een natuurlijk instinct, die ons in staat zou moeten stellen voorzieningen te treffen voor "slechte tijden"..
Maar dit gevoel van veiligheid kan ook door een persoon worden gezocht, als hij het zelf niet kan, vind veiligheid op andere manieren.
mensen, die sociaal zwak zijn en misschien eenzaam zijn?, ongelukkig zijn zonder partner of om andere redenen, hebben de neiging om de inname van vet en suiker te verhogen - de zekerheid, dat ze zich niet zo voelen, volg dit pad.
Maar het is kenmerkend voor zulke misplaatste voedselvoorkeuren, dat ze een tekort compenseren, dat bestaat in de sociale sfeer - een persoon eet graag chocolade, als hij zich eenzaam voelt, verkeerd begrepen of ongelukkig.
Zo kan men ook een verband leggen met de term "liefdesdiarree" - suiker en vet zijn stoffen, die ons een gevoel van liefde geven, misschien, omdat ze met liefde gemaakt zijn (misschien herinneren ze zich de liefdevol gebakken koekjes van hun moeder?), maar ook, als ze gewoon zo machinaal waren gemaakt.
Het is een menselijke behoefte, gebrek aan sociale zekerheid (omdat alleen dit ons uiteindelijk een andere zekerheid kan geven) evenwichtig door de inname van suiker en vet.