Zelfs als de eerste belangrijke concepten, die praktisch de voorlopers van ons moderne wellness-idee vertegenwoordigen, zeer oud zijn, kan de term "wellness" slechts terugkijken op een zeer korte geschiedenis; ook de ideeën, waaruit ons begrip van deze term vandaag bestaat, zijn vaak niet bijzonder oud.
In de jaren vijftig hield de Amerikaanse sociaal arts Halbert Dunn zich bezig met de 20. eeuw met de vraag, hoe zorg je voor iemands gezondheid en welzijn?. Hij kwam tot de conclusie, dat gezondheid niet alleen fysiek is, maar dat de mentale toestand van een persoon een aanzienlijke invloed kan hebben op hun fysieke welzijn. Dunn ontwikkelde een concept, die hij "High Level Wellness" noemde en die de hoeksteen vertegenwoordigt van ons moderne begrip van wellness.
Dunn bracht verschillende stellingen naar voren, in denen er wichtige Zusammenhänge zwischen Körper und Geist veranschaulichte und wurde unterstützt von John Travis, Donald Ardell en Gerhart Hettler. Deze vier wetenschappers worden beschouwd als de grondleggers van de moderne wellnessbeweging.
Ongeveer twintig jaar lang was het belang van deze ideeën in de praktijk echter relatief klein - een strikt medisch begrip prevaleerde, door aan te nemen, dat een ziekte een stoornis in het organisme is, die op dezelfde manier kan worden gerepareerd als een monteur schade aan de motor van een voertuig repareert.
In de jaren zeventig van 20. Aan het einde van de 20e eeuw stegen de kosten van het behandelen van ziekten en het in stand houden van de gezondheid in Amerika echter zo veel, dat het idee van High Level Wellness het gezondheidszorgsysteem kon veroveren. Zorgverzekeringskosten moeten omlaag, zoals wetenschappers nu hebben erkend, dat gezondheid niet alleen wordt bepaald door de afwezigheid van ziekte, maar kan ook worden gekenmerkt door mentale, mentaal en sociaal welzijn.
De resultaten van deze onderzoeken waren verrassend: kwamen de wetenschappers tot de conclusie:, dat bijna de helft van de sterfgevallen ervoor 65. leeftijd waren te wijten aan de individuele levensstijl. In deze context was het concept van Dunn precies wat de besluitvormers nodig hadden: de slechte individuele levensstijl moet worden verbeterd met behulp van het wellnessconcept, om de kosten van de gezondheidszorg te verlagen en de langdurige en blijvende gezondheid van alle betrokkenen te waarborgen.
Ze gingen terug naar het oude beeld en draaiden het zelfs om: niet alleen een gezond lichaam was nu een voorwaarde voor een gezonde geest - mentaal welzijn werd ook geassocieerd met de frequentie van ziekte.
In Amerika was het wellnessconcept een verstandige en wijdverbreide aanvulling op de klassieke geneeskunde; men besteedde er aandacht aan, dat zieke en kwetsbare mensen niet alleen een goede behandeling, maar kan ook preventieve maatregelen gebruiken, die nicht immer unbedingt direkt mit der Krankheit in Verbindung standen.