Nawet jeśli pierwsze ważne koncepcje, które praktycznie reprezentują prekursorów naszej nowoczesnej idei wellness, są bardzo stare, termin „wellness” może mieć tylko bardzo krótką historię; także pomysły, które składają się na nasze dzisiejsze rozumienie tego terminu, często nie są szczególnie starzy.
W latach 50. amerykański lekarz społeczny Halbert Dunn zajmował się 20. wiek z pytaniem, jak dbać o zdrowie i dobre samopoczucie człowieka. Doszedł do wniosku, że zdrowie nie jest tylko fizyczne, ale że stan psychiczny danej osoby może mieć znaczący wpływ na jej samopoczucie fizyczne. Dunn opracował koncepcję, które nazwał „Wellness na wysokim poziomie” i które stanowi kamień węgielny naszego nowoczesnego rozumienia wellness.
Dunn wysuwał różne tezy, in denen er wichtige Zusammenhänge zwischen Körper und Geist veranschaulichte und wurde unterstützt von John Travis, Donald Ardell i Gerhart Hettler. Tych czterech naukowców uważa się za ojców współczesnego ruchu wellness.
Przez około dwadzieścia lat waga tych idei była jednak w praktyce stosunkowo niewielka – dominowało rozumienie stricte medyczne, zakładając, że choroba jest zaburzeniem w organizmie, które można naprawiać w taki sam sposób, jak mechanik naprawia uszkodzenia silnika pojazdu.
W latach siedemdziesiątych 20. Jednak pod koniec XX wieku koszty leczenia chorób i utrzymania zdrowia w Ameryce tak bardzo wzrosły, że idea High Level Wellness była w stanie podbić system opieki zdrowotnej. Należy obniżyć koszty ubezpieczenia zdrowotnego, jak potwierdzili naukowcy, że zdrowie nie jest definiowane tylko przez brak choroby, ale może również charakteryzować się mentalnym, dobre samopoczucie psychiczne i społeczne.
Wyniki tych badań były zaskakujące: naukowcy doszli do wniosku, że prawie połowa zgonów wcześniej 65. wiek wynikał z indywidualnego stylu życia. W tym kontekście koncepcja Dunna była właśnie tym, czego potrzebowali decydenci: biedny indywidualny styl życia powinien zostać poprawiony za pomocą koncepcji wellness, w celu obniżenia kosztów opieki zdrowotnej i zapewnienia długotrwałego i trwałego zdrowia wszystkich zaangażowanych osób.
Wrócili do starego widoku, a nawet go odwrócili: nie tylko zdrowe ciało było teraz warunkiem zdrowego umysłu – dobre samopoczucie psychiczne wiązało się również z częstotliwością chorób.
W Ameryce koncepcja wellness była rozsądnym i powszechnym uzupełnieniem medycyny klasycznej; jeden zwrócił na to uwagę, że chorzy i bezbronni ludzie nie tylko dobre leczenie, ale może również zastosować środki zapobiegawcze, die nicht immer unbedingt direkt mit der Krankheit in Verbindung standen.