Prehistoryczni ludzie nie mieli miast ani wiosek; wędrowali w poszukiwaniu jedzenia. Nie było dróg ze znakami kierunkowymi ani mapami; ludzie mogli oceniać tylko po pozycji słońca i gwiazd. Na przykład ludzie mieszkający na wybrzeżu widzieli, jak słońce wschodzi z morza i wieczorem znika za górskimi lasami, więc wkrótce się nauczyli, że musieli zmierzyć się z zachodzącym słońcem, dostać się w góry, i że przybyli ponownie na brzeg, gdy zbliżali się do wschodzącego słońca. Obserwowali rozgwieżdżone nocne niebo i odkryli konstelacje, wędrująca po niebie nocą. Na półkuli północnej gwiazdy poruszały się po okręgu wokół ustalonego punktu, Gwiazda Północna. Wcześni ludzie używali tej gwiazdy jako drogowskazu.