Wolven kijken in het wild, men heeft de indruk, dat het een hechte gemeenschap is, dat werkt, zonder veel "woorden"” moet worden veranderd. De dieren rennen, jagen, samen spelen of slapen – schijnbaar zonder een strikte begeleiding. Maar hoe nemen wolven de vele beslissingen in de roedel?, die nodig zijn, om het bij elkaar te houden en te jagen? Ze volgen allemaal een roedelleider, de "hoofdwolf".”, wie beslist alleen??
Het lijkt zo. De focus van alle activiteiten ligt op het alfamannetje. De andere dieren volgen hem, als het aankomt op, welke richting ze opgaan tijdens de wandeling, hoe snel ze rennen, welke prooi jagen of waar te rusten?. Hij beslist, hoe lang ze met de jongens in hun schuilplaats kunnen spelen en wanneer ze 's avonds allemaal vertrekken.
Maar geen enkel ander dier in de roedel doet zo'n inspanning, om iedereen bij elkaar te houden, zoals alleen het alfamannetje. hij is degene, die op achterblijvers wacht en hen mogelijk aanmoedigt om sneller te blijven rennen?, dat tussen twee uiteenlopende groepen- en rent, om iedereen weer bij elkaar te brengen of wie kijkt, dat niemand in een gevaarlijke situatie komt. Bovenal is hij het, die constant contact onderhoudt met iedereen in de roedel, die heel vaak langs de anderen rent en ze even met zijn snuit in de vacht duwt. Er is geen ander dier in de roedel dat zoveel contacten heeft als met hem, maar niemand legt zelf zoveel contacten.
De andere oudere wolven nemen ook belangrijke leiderschapsrollen op zich. Vooral het alfa-vrouwtje is, naast het alfamannetje, streven naar samenhang. Vaak lopen de twee hoogste rangen samen.
Hoe een "hoofdgroep" te vormen, die nog meer gewicht heeft. Toch kan het gebeuren, dat de meeste andere dieren plotseling een andere richting inslaan dan de twee alfadieren. Maar dan draaien deze twee zich om en rennen achter de anderen aan.
De jonge wolven proberen ook actief de roedel bij elkaar te houden. Jij zorgt voor de puppy's, wanneer de ouderen op jacht zijn. Als de pups groot genoeg zijn, om met de anderen te kunnen rennen, blijf vaak aan je zijde. Ze blijven ook zo dicht mogelijk bij de oudere dieren en geven de voorkeur aan het alfamannetje. En als ze alleen gaan, het is het alfamannetje, haar zoeken en terugbrengen.
Het leiderschap en de besluitvormingsprocessen in de wolvenroedel is een gezamenlijke taak van alle leden – behalve de puppy's natuurlijk. Er bestaat niet zoiets als de allesbepalende "hoofdwolf".. Integendeel, het pakket werkt als een uurwerk met veel kleintjes, een paar grotere en een heel groot tandwiel, die allemaal nauw met elkaar verbonden zijn en alleen dan in het voordeel van iedereen werken, als geen van deze tandwielen faalt.
De wilde honden van Abruzzo
De prestaties van wolven in roedelcohesie, toont een vergelijking met wilde honden in Abruzzen, die er minder succesvol in zijn?, In de bergdorpen leven veel honden. Steeds weer worden sommigen van hen aangetrokken door de bergen, waar ze maanden of jaren vrij leven en helemaal wild worden. Ze vormen pakjes van max 15 dieren, zelfs volwassen koeien en paarden aanvallen en doden. Omdat het "gewoon" honden zijn, Grazende dieren zijn niet bang voor ze en laten ze binnen een paar meter van hen komen. De honden drijven ze vervolgens de steile hellingen op, zodat menig dier een poot breekt en een gemakkelijke prooi wordt.
Omdat de honden ook voedsel vinden op de vuilnisbelten in de dorpen, zodat ze genoeg te eten hebben. Het is ze echter nooit gelukt, om hun eigen puppy's op te voeden. Zolang de pups klein zijn, ze worden verzorgd door de moeder en soms door andere dieren in de roedel. Maar als ze beginnen?, rennen met de ouderen, er is geen dier meer, die voor haar zorgt, hen vertrouwd te maken met het gebied of hen de ins en outs van het hondenleven in het wild bij te brengen. Je raakt verdwaald, dwaal hulpeloos rond en sterf één voor één. Te groot, door de moeder verzorgd worden, en te klein, voor jezelf zorgen, ze hebben niemand, hen door deze moeilijke overgangsperiode te leiden.