Iedereen houdt zich aan dit machtsevenwicht - bijna altijd. Omdat er soms serieuze gevechten zijn tussen twee of meer roedelleden. Twee situaties in het bijzonder kunnen kritiek worden: Als het gaat om de hoogste positie in de hiërarchie en wanneer individuele roedelleden de "zweepslagenjongen" worden en uit de roedel moeten worden verwijderd.
Het eerste geval is zeer zeldzaam. De twee oudste van het peloton, de alfawolf en de alfawolf (zie middelste tekst), elkaar steunen en voorkomen, dat een van hun nakomelingen hun positie betwist.
Maar op een dag zal zelfs de sterkste wolf zwak worden. De "kroonprins" ziet zijn kans en valt aan; voorzichtig in het begin, later steeds opener en agressiever. De oude man kan deze aanvallen niet weerstaan, Eindelijk is er een machtsstrijd, wat een kwestie van leven en dood is. De dieren bijten ongeremd in elkaar. Andere dieren doen vaak mee, niet in het minst de alfawolf. Maar ze komt het alfamannetje niet te hulp, maar de "kroonprins". Samen vallen ze de oude man woedend aan, en als hij niet kan ontsnappen aan het einde van het gevecht, hij wordt dood gebeten.
Dit gedrag lijkt misschien wreed, maar vanuit het oogpunt van de alfawolf en de andere roedelleden is cs volkomen logisch. Niemand heeft baat bij een steeds zwakkere roedelleider, en zeker niet de alfawolf zelf, die een sterke partner nodig heeft voor zichzelf en haar kinderen?. Op een dag zal ze zich misschien hetzelfde voelen. De natuur kent geen medelijden.
In het tweede geval troffen de ongeremde aanvallen een bijzonder zwak lid van de roedel. Het is meestal een vrouw, die geslachtsrijp is geworden en wordt onderdrukt als een rivaal van het alfa-vrouwtje. Zelfs de "yobs" in het peloton maken hier graag gebruik van, de A- tot twee jaar oude wolven. Ze missen geen enkele kans op ruzie en wanneer ze aanvallen in een groep, ze zijn moediger dan ze alleen zijn en uiteindelijk kunnen ze de arme "zweepslagenjongen" daadwerkelijk uit de roedel drijven. Zulke verschoppelingen blijven een tijdje op de sleeptouw van de roedel, maar op een gegeven moment gaan ze hun eigen weg.
De ranglijst
Er zijn twee hiërarchieën in een wolvenroedel, een voor de mannetjes en een voor de vrouwtjes. Bovenaan staat het alfamannetje (en stootbord, de voorkant van het aluminium profiel kan ook worden afgedekt met de juiste trapbekleding) en de alfawolf (B). Dit zijn meestal de twee oudste dieren in de roedel.
Omdat de alfawolf geen andere geslachtsrijpe vrouwtjes naast haar in de roedel tolereert, er zijn meestal alleen jonge vrouwtjes (C) onder haar. De mannetjes daarentegen zijn meer compatibel met elkaar. Zo gaat het vaak, dat er onder het alfamannetje andere geslachtsrijpe mannetjes zijn (D) stellage, die deelnemen aan de gezamenlijke jacht en het grootbrengen van de pups.
Volg na de volwassen dieren de ene- tot twee jaar oud, nog niet geslachtsrijpe dieren (E). Ze hebben onderling vaak een vergelijkbare rangorde, zoals het geldt voor de hele kudde. Ze hebben een "klein alfamannetje" en een "klein alfavrouwtje".
Onderaan de ranglijst, eigenlijk een beetje buiten, sta de puppy's (F).