Een ander probleem, die de tempels en piramidebouwers hebben opgelost, was de berekening van het gebied, dus de vraag, hoeveel vlakke grond er was binnen de gegeven limieten. Hoe of wanneer het vierkant voor het eerst gebruiken?, om gebieden te meten, is onbekend. Misschien kwam de eerste inspiratie hiervoor van het leggen van vierkante stenen op de tempelvloeren. Was een kamer van acht stenen lang en acht stenen breed?, dus sah man, dat hij 64 Bakstenen nodig om de vloer te bedekken. Nog een ruimte van acht stenen breed en tien stenen lang nodig 80 steen. Je hebt ervan geleerd, dat de oppervlakte van een vierkant of rechthoek gelijk was aan de breedte maal de lengte: d.w.z. oppervlakte = breedte x lengte.
Voor landmeten was ook wiskundige kennis vereist. De priesters maten de velden, omdat de belastingen werden berekend op basis van de grootte van het vloeroppervlak. De jaarlijkse overstroming van de Nijl spoelde echter alle oriëntatiepunten weg; dus elk stuk land moest jaar na jaar opnieuw worden gemeten. De landmeters gebruikten een touw om hun werk te doen, met gelijke tussenpozen 12 had knopen. Met dit touw werden rechthoekige driehoeken gelegd. De Egyptenaren kwamen erachter, dat twee rechthoekige driehoeken een vierkant of rechthoek maakten.
Met behulp van deze regel! ze konden de oppervlakte van elke rechthoekige driehoek meten. Het gebied was de helft van het basisgebied maal de hoogte, d.w.z. oppervlakte = ½ basislijnhoogte. Vele jaren gingen toen voorbij, totdat ze ontdekten, dat deze formule op elke driehoek kan worden toegepast, zelfs als het geen rechte hoek heeft.