Een paar dagen voor de bevalling is het bijna niet te herkennen, dat de wolf zwanger is. Ze is net zo snel en wendbaar als altijd. Na de vermoeiende Ranzzeit moet ze weer gaan jagen met de anderen.
De draagtijd duurt 61 naar 63 nemen. Pas kort voor de geboorte herken je het ook van buiten, dat het snel zal zijn. Met haar voortanden trekt de wolf al het haar rond de gezwollen spenen op haar buik. Dat is nu ook makkelijk, omdat de dikke wintervacht dunner begint te worden. De dagen worden stilaan warmer en in de zomer is het haar kort.
Je kunt het ook zien aan het gedrag van de wolvin, dat de geboorte aanstaande is. Onder de grote rots, waar ze vorig jaar haar puppy's kreeg, ze schept urenlang zand, vergeelde botten en droge ontlasting. Keer op keer kruipt ze door de lange grotgang en komt er achterstevoren uit, tot eindelijk alles schoon en netjes is. Dan graaft ze een nieuw hol, niet ver van de oude, onder de wortelplaat van een door de wind gevallen boom. Hier is ze tevreden met een diepe holte tussen de wortels. De dichte wortelluifel beschermt de puppy's tegen regen en kou. Eindelijk, voor het geval dat, breidt ze een oud vossenhol uit aan de oever van een uitgedroogde arm van de rivier, vervolgt de ingang en de kamer, de uitgezette ruimte na de ingangsbuis, groter.
Ondertussen jagen de andere wolven alleen en slepen ze brokken voedsel mee, die ze begraven rond de hoofdgrot. Elke keer worden ze enthousiast begroet door de wolvin. Vanaf nu is ze volledig afhankelijk van jouw hulp. Kort voor de bevalling kruipt ze in haar grot, waar ze niemand binnenlaat. Ze wil alleen zijn als ze gaat bevallen.
Zoals bij alle vrouwelijke zoogdieren, begint de wolvin te baren door te baren, nauwelijks herkenbare krampen, die het hele lichaam in golven bedekken. In het begin komen ze maar af en toe, dan steeds vaker. Af en toe likt ze haar rug of haar blote buik.
De wolvengrot
Alleen een zwangere wolf begint een hol te bouwen. Naarmate de pups ouder worden, komt er een tweede bij, soms andere grotten gebruikt. Je zit onder grote stenen, onder de wortels van oude of omgevallen bomen, soms alleen in de zandgrond aan de bosrand.
De ingangen van de grot zijn ongeveer een halve vierkante meter. Van daaruit leidt een doorgang de grond in. Na ongeveer een meter loopt de gang horizontaal en eindigt na een tot drie meter in een ronde kamer, de eigenlijke grot.
Maar zo'n grot kan ook bestaan uit een heel labyrint van kamers en gangen. Kleine en grote gangen leiden weg van het hoofdgerecht: grote voor de oude wolven en smalle voor de pups.
Dat laatste moeten de kleintjes zelf graven, omdat ze zo strak zijn, dat geen ouder dier er doorheen zou kunnen wringen. Soms graven puppy's jarenlang in de tunnels, waarvan sommige meer dan tien meter lang zijn. Het kunnen zelfs meerdere verdiepingen zijn met veel at- en aflopende verbanden geven.
Oude botten liggen rond in het hol van de wolf, maar het is er scrupuleus schoon in, er is geen uitwerpselen en geen geur van urine.