Życie w paczce to nie tylko korzyści, ale też konflikty ze sobą. Dwa szczeniaki walczą o kość. Warczą na siebie ze złością, wyszczerzyli zęby i wkrótce się starli. Rozpoczyna się dzika awantura, gdzie wszyscy próbują, odpychając drugiego ciałem i jednocześnie łapiąc go zębami gdzieś na futrze. Czy jeden z małych wilków ugryzł raz?, on dziko kręci głową, naprawdę zranić drugiego. Ale sierść szczeniąt jest gęsta, ich zęby i mięśnie są nadal słabe, i dlatego niewiele się dzieje. Może ten drugi krzyknie i będzie się wściekle bronił. Ale wkrótce obaj puszczają się nawzajem i udają, jakby nic się nie stało. Kilka sekund później mogą spokojnie jeść obok siebie lub bawić się ze sobą.
Walki między starszymi wilkami są znacznie poważniejsze, ale też rzadziej. Ponieważ każda walka między dorosłymi zwierzętami niesie ze sobą ryzyko kontuzji, a zwierzęta mogą:, kto musi być sprawny fizycznie do polowania, nie stać. Wszelkie obrażenia mogą wynikać z tego samego, że żadna zdobycz nie może zostać schwytana, zabójczy efekt. Przeciwnicy zazwyczaj ograniczają się więc do warczenia i grożenia. Imponujesz, gra się, czasami przyciąga do przeciwników, ale nie gryź mocno. Im głośniejszy spektakl, im bardziej nieszkodliwy argument. Ponieważ na prawdziwy atak natychmiast reaguje gwałtowny opór.
W rezultacie większość walk stada zachowuje równowagę między agresją a strachem, Pokaż i poważnie. Ponadto hierarchia między zwierzętami uniemożliwia:, że każdy walczy ze wszystkimi. W przypadku sporu, poddaje się gorszemu, poddaje się i wszystko jest w porządku. Nawet seniorzy znają swoje ograniczenia, którego nie może przekroczyć. Bo gdyby za mocno naciskał niższą rangę na ziemię lub ciągle chciał odbierać mu jedzenie, jest natychmiast oprotestowany i odgryziony.